شکستن اجسام نسبتاً سخت

بدون زمینه و بدون علم و آگاهی ، با مشت به یک آجر ضربه بزنید ، این احتمال وجود دارد که یکی از انگشتانتان را بشکنید.حال ، با نیرویی مناسب ، سرعت ، شدت و تنظیم درست به آجر مشت بکوبید،این بار آن را خواهید شکست.مایکل فلد (Michael feld) فیزیکدان میگوید: شگفت آور اینکه ، هیچ حقه و ترفندی در میان نیست. آنچه شما مشاهده میکنید ، یکی از بیشترین حرکتهای موثر و کارآمدی است که بشر تا به کنون آن را درک نموده . ما در پژوهشها و تحقیقات ، نتوانستیم چیزی برای ارتقا و پیشبرد این هنر بیابیم.

حرفه ای های هنر های رزمی فقط آن چیزهایی را میشکنند که قابل شکستن هستند. به عنوان مثال ، در هنگام ضربه زدن به یک تخته از چوب کاج ضربه را با خطوط و رگه های چوب میزان میکنند، بنابراین چوب به آسانی میشکند. و چنان چه آنها مایل به زور آزمایی بیشتری باشند به جای آجر که شکنندگی کمتری دارد بلوکهای بتونی را انتخاب میکنند.

بن پاریس (ben paris) دارنده ی کمربند سیاه دان 4 تکواندو میگوید: بیشترین تعداد تخته ای که میتوانم بشکنم حدود 5 تخته است. البته این محدودیت، در واقع بخاطر قدرت و توانم نیست بلکه کم و بیش به دلیل محدودیت سایز و اندازهی دستهایی است که این تخته ها را نگه میدارند . در کاراته علاوه بر قدرت علم فیزیک ، این قدرت و حس درونی فرد است که در شکستن موثر است.

عوامل مؤثر در قدرت ضربه

فرمول فیزیکی قدرت ضربه f=m.v/s می‌باشد که f در آن نیرو، m جرم ضربه‌زننده، v سرعت و s سطح مقطع تماس می‌باشد. گلوله مثال خوبی برای تفهیم بهتر این فرمول است. زیرا از هر سه پارامتر استفاده می‌کند. مرمی یک فشنگ را تا حدّ امکان سنگین کرده و با استفاده از فلزات سنگینی مانند سرب و یا حتی فلزات بسیار سنگین رادیواکتیو، جرم آن را بیش‌تر می‌کنند. سرعت شلیک و حرکت گلوله نیز بسیار زیاد است. حتی چند برابر سرعت صوت می‌باشد و تا حدّ امکان با افزایش مقدار و کیفیت باروت، سعی در افزایش این سرعت می‌شود. نوک گلوله هم تیز است. یعنی سطح مقطع تماس آن کم می‌باشد. هرچه سطح مقطع تماس کم‌تر باشد، ضربه به داخل جسم نفوذ کرده و آن‌را می‌شکافد. اکنون به بررسی این سه عامل در شکستن اجسام می‌پردازیم:

جرم ضربه‌زننده (m)

هرچه جرم ضربه‌زننده بیش‌تر باشد، قدرت بیش‌تری نیز خواهد داشت. فرق چکش با پتک در جرم و سنگینی آن است. به همین دلیل، ضربات پا بسیار سنگین‌تر از ضربات دست می‌باشند. زیرا جرم و وزن بیش‌تری دارند. یک فرد ماهر، با انتقال وزن و مرکز ثقل خود بر روی ضربه، می‌تواند موجب افزایش جرم مؤثر و در نتیجه تولید قدرت بیش‌تر گردد.

سرعت (v)

هر جسمی می‌تواند تا حدّ معینی خم شدن را تحمل کنید و پس از آن خواهد شکست. اگر شما بتوانید قبل از این‌که جسم فرصت عکس‌العمل را داشته و بتواند به وضعیت قبل خود برگردد، آن را با سرعت به حدّ شکستن برسانید، موفق خواهید بود. درغیر این‌صورت صدمه خواهید دید.

اجسام وقتی به سر حد و آستانه ی خاصیت ارتجاعی شان میرسند شروع به انفجار و رهایی میکنند به عبارت دیگر میشکنند. خوشبختانه برای بیشتر ما رسیدن به این آستانه در استخوانها به آسانی صورت نمیپذیرد . فلد توضیح میدهد که استخوان نسبت به بتون قادر است 40 بار نیروی بیشتری را تحمل کند. و یک ستون استخوانی با قطر کمتر از 1 اینچ و بلندی 213U میتواند نیرویی بیش از 25000 نیوتن را تحمل کند. دستها و پاها حتی میتوانند بیشتر از این را تاب آورند چراکه پوست ، ماهیچه ها، بافت های پیوند، تاندونها و غضروف هایشان میتوانند حجم عظیمی از شدت ضربه را به خود بگیرند . در نتیجه پایی که محکم مورد ضربه ی یک لگد قرار گرفته قبل از شکسته شدن میتواند در حدود 2000 بار نیروی بیشتری را نسبت به یک بتون در خود جذب کند.

یک بوکسور اگر دستکش مخصوص بوکس را درآورد، دستان او تبدیل به سلاحی زخمی و آسیب‌پذیر می‌گردند. هیچ کسی ندیده است که یک بوکسور بتواند در شکستن اجسام موفق شود، مگر این‌که رزمی‌کار باشد. تفاوت یک رزمی‌کار و یک بوکسور در سرعت و تکنیک اجرای ضربه می‌باشد.

واضح است که بهترین بوکسورها نیز میتوانند به همان سرعت و قدرت هر کمربند سیاه مشت بزنند. پس چرا آنها نمیتوانند بلوکهای بتونی را بشکنند؟ جواب سوال، در نوع و ماهیت مشتهای آنان نهفته است . یک بوکسور وقتی که مشت خود را پرتاب میکند، معمولا اجرایش را با ادامه دادن حرکتش به اتمام میرساند ، که این کار به ضربه ی مشت حداکثر سرعت و شتاب را میدهد.(در گلف و تنیس ، بازیکنها به همین علت این گونه عمل میکنند- یعنی پس از زدن هر ضربه به توپ ، حرکت بازویشان را ادامه میدهند) . در بوکس این کار میتواند کمک کند به ضربه فنی کردن حریف لیکن ، شدت ضربه را پخش و پراکنده میسازد: این به معنای شوک وارد نمودن و لرزاندن مغز حریف است ، نه شکافتن جمجمه اش. از دیگر سو ، یک ضربه (ضربه ی برنده) به هیچ وجه حرکت خود را ادامه نمیدهد: این حرکت ، مانند نیش کبرا پرتاب میشود ، سپس بی درنگ عقب مینشیند. برای مثال ، وقتی که یک رزمی کار به یک قالب بتونی ضربه میزند ، مشت او برای کمتر از پنج هزارم ثانیه با قالب تماس می یابد و با این حال ، قالب بتون - با انعکاس شکافته شدن- در هم میشکند.

سطح مقطع تماس(s)

با کاستن از سطح مقطع تماس، نفوذ ضربه بیشتر شده و در مقابل، افزایش آن موجب پخش‌شدن نیرو و کاهش نفوذ می‌گردد. دقت نمائید که ضربات را با مناطق ضربه‌زننده مجاز اجرا نمائید. برای مثال در ضربات مشت باید فقط از بندهای دو انگشت وسط و اشاره استفاده کنید تا سایر قسمت‌ها آسیب نبینند.

هنرجویان نه تنها میبایست سرعت خود را افزایش دهند و در هدف خود پیشرفت حاصل کنند، بلکه میبایست سفتی و سختی دست ها و پاهای خود را با ضربه زدن به یک ستون پوشیده شده با اسفنج و کرباس بالا ببرند چو ادامه میدهد : در آغاز که پوستتان بسیار نرم است ممکن است دستتان بریده شده و خون جاری شود و شما تمرینات را متوقف سازید. ما چنین چیزی را به شما پیشنهاد نمیکنیم تمرین با تیغه دست (شو تو shuto) به دفعات زیاد باعث ایجاد سفتی و سختی در دست شده که با جذب و پراکندن نیروی ضربه ی برخوردی دقیقا مانند سپر ماشین عمل میکند چو میگوید چنان چه هر روز سخت تر و سخت تر ضربه بزنید آنگاه میتوانید بدون اینکه به راستی صدمه ای ببینید سخت ترین ضربه را که در توان دارید بزنید.

هنگامی که بازو در حدود 80 درصد کشیده شده باشد به حداکثر سرعت و شتاب خود میرسد. واکر میگوید: شما یاد میگیرید که در ذهن خود مشت تان را متمرکز سازید طوری که به جای این که در سطح بماند به درون بدن حریف منتهی شود شما برای انتقال حداکثر قدرت پیش از آن که سرعت رو به کاهش رود میبایست تماس برقرار کنید.تمامی این قدرت متمرکز شده ، آشکارا یک هدف را در پی دارد:

هدف و کاربرد چیست؟

شکستن استخوان ها و گسستن نسوج . اما موفقیت علاوه بر این به نیروهای دقیق تری وابسته است.تمام مواد و اجسام جامد ثابت به نظر میرسند. برای امتحان ، جسمی را محکم به نقطه ای مناسب بکوبید، خواهید دید که شروع به نوسان میکند.یک ضربه ی مشت که پس از برخورد به هدف ، حرکتش را ادامه میدهد چنین نوساناتی را خفه میسازد اما ضربه برنده با عقب کشیدن در لحظه ی آخر اجازه میدهد تا نوسانات آزادانه ادامه یابند.